Η θαυματουργή Ρωσική εικόνα με την ονομασία «Παναγία, η Απροσδόκητος Χαρά». { + 1η Μαΐου}.

 

    Το κείμενο ελήφθη απ' το Ιστολόγιο https://athonas.com/el.

Ένας άνθρωπος αμαρτωλός είχε μεγάλη ευλάβεια στην Υπεραγία Θεοτόκο και γι' αυτό , αν και συνέχιζε να αμαρτάνει, προσευχόταν καθημερινώς έμπροσθεν τής Ιεράς Εικόνος Αυτής με τα λόγια του Αρχαγγέλου Γαβριήλ: «Χαίρε, Κεχαριτωμένη !...».

    Μία φορά, ενώ ετοιμαζόταν να εξέλθει από το σπίτι του για τις συνηθισμένες αμαρτωλές πράξεις του, γονάτισε όπως πάντοτε έμπροσθεν της Ιεράς Εικόνος και προσηύχετο. Ξαφνικά, βλέπει με τρόμο ότι η Εικόνα ζωντάνευσε: Στα χέρια, τα πόδια και την πλευρά τού Σωτήρος μας Χριστού άνοιξαν πληγές, από τις οποίες έρεε αίμα!...Ο αμαρτωλός έπεσε στο έδαφος και ανέκραξε: «Δέσποινά μου, ποιος το έκανε αυτό !;...».«Εσύ και οι άλλοι αμαρτωλοί, που σταυρώνετε πάλι τον Υιό μου όπως οι Ιουδαίοι», απάντησε η Θεομήτωρ. «Εσείς, που ενώ με αποκαλείτε Ελεούσα, συνεχίζετε να με στενοχωρείτε με τις άνομες πράξεις σας».

    «Ώ Δέσποινά μου», απάντησε συγκλονισμένος και μετανοημένος ο αμαρτωλός, «οι αμαρτίες μου να μη νικήσουν την ανέκφραστη αγαθότητά Σου!... Συ είσαι η μόνη ελπίδα όλων των αμαρτωλών. Ικέτευε τον Υιόν Σου και Θεόν ημών !...». Τότε, ή Δέσποινα Θεοτόκος παρεκάλεσε δυο φορές τον Υιό Της, αλλά Αυτός έμεινε αμετάπειστος. Τελικά, μπροστά στην επίμονη δέηση τής Θεομήτορος, ο Χριστός απάντησε: «Εισακούω την παράκλησή Σου. Ας γίνει το θέλημά Σου. Για χάρι Σου, συγχωρούνται οι αμαρτίες τού ανθρώπου αυτού. Ως σημείον τής συγχωρήσεως να άσπασθεί τις πληγές Μου...». Τότε, σηκώθηκε ο αμαρτωλός, στον οποίο με τέτοιο θαυμαστό τρόπο έλαμψε η ανεξάντλητος ευσπλαχνία τής Θεομήτορος, ασπάσθηκε τις πληγές τού Σωτήρος μας και ένοιωσε την απροσδόκητη χαρά της συγγνώμης. Από αυτό το εξαίσιο θαύμα η Εικόνα ονομάστηκε «Παναγία, η Απροσδόκητος Χαρά», ο δε πρώην αμαρτωλός έζησε πλέον μία καθαρή και θεάρεστη ζωή.

    

    Στην εξεταζόμενη θεματική εικόνα παρουσιάζεται συνήθως ο αμαρτωλός προσευχόμενος γονυκλινής έμπροσθεν τής Εικόνος τής Παναγίας, η Οποία φέρει στην αγκαλιά Της τον Κύριό μας με υψωμένα τα χέρια Του, από τα οποία ρέει αίμα, όπως ρέει αίμα και από την πλευρά και τα πόδια Του. Στο κάτω μέρος της εικόνας γράφονται τα αρχικά λόγια τής διηγήσεως: «Άνθρωπός τις άνομος...».

    Στη Μόσχα, στην περιοχή Χαμόβνικυ, στον Ναό τον αφιερωμένο στην Ιερά Εικόνα τής Θεοτόκου «Καιομένη Βάτος», υπήρχε αντίγραφο τής Εικόνος «Η Απροσδόκητος Χαρά», την οποία είχε προσφέρει ή ενορίτισσα Αλεξάνδρα Κουνίτσινα- αύτη από το 1838 άρχισε να θαυματουργεί. Επίσης, στο Κρεμλίνο, στον Ιερό Ναό του Ευαγγελισμού υπήρχε μία Εικόνα «Η Απροσδόκητος Χαρά», στην οποία εικονιζόταν ένας ηλικιωμένος προσευχόμενος και από κάτω υπήρχε γραμμένη ή εξής προσευχή: «Ω Θεοτόκε, μη νικήσει η κακία ημών την άρρητόν Σου αγαθότητα. Συ γάρ ει η ελπίς πάντων των αμαρτωλών, πρέσβευε δε υπέρ ημών προς τον Υιόν Σου και Θεόν ημών».

    

    Υπάρχουν και άλλα αντίγραφα τής Εικόνος αυτής στην Μόσχα και σε άλλα μέρη τής Ρωσίας. Οι ευσεβείς Ρώσοι συνηθίζουν να διαβάζουν τους Χαιρετισμούς ενώπιων τής Εικόνος αυτής, όταν θέλουν την βοήθειά Της για την λύση δύσκολων προβλημάτων τους. Υπάρχει ή ευλαβής δοξασία, ότι όποιος διαβάζει το Απολυτίκιο τής Παναγίας αυτής καθημερινώς επί ένα έτος, αξιώνεται να έχει μία απροσδόκητη χαρά στην ζωή του.

    Την ιστορία αυτή συνέγραψε ο Άγιος Δημήτριος, Μητροπολίτης τής Ροστοβίας (ΙΖ' αι.), στο έργο του «Πόκος ό ένδροσος».

Σημείωση. Οι φωτογραφίες των εικόνων που συνοδεύουν το ανωτέρω κείμενο ελήφθησαν από το διαδίκτυο.

“Ο Καλός Ποιμήν” και “Ο Αμνός του Θεού”. Δύο παρόμοιοι εικονιστικοί τύποι του Χριστού με ξεχωριστό μεταξύ τους περιεχόμενο και με διαφορετικές ονομασίες.

 

Κείμενο Γιώργου Τ. Αλεξίου.

    Δύο από τους σημαντικότερους εικονιστικούς τύπους τού Ιησού Χριστού είναι αυτοί που φέρουν αντιστοίχως μία απ' τις ονομασίες,“Ο Καλός Ποιμήν" και “Ο Αμνός του Θεού”. Οι παραστάσεις τού πρώτου εξ αυτών των τύπων, δηλαδή του φέροντος την ονομασία “Ο Καλός Ποιμήν”, παρουσιάζουν τον Κύριο κατά πρόσωπο, ολόσωμον και όρθιον ή σε προτομή, να βαστάζει στον αυχένα και να κρατάει στους ώμους Του με τα χέρια έναν συμβολικό αμνό. Οι απεικονίσεις αυτές παραπέμπουν στη γνωστή ρήση του Ιησού Χριστού “Εγώ ειμί ο Ποιμήν ο Καλός...” (Ιωάνν. ι΄, 14), και απτοποιούν κι εκφράζουν άριστα το υψηλό περιεχόμενο αυτής (της ρήσης).

    Οι παραστάσεις του έτερου τύπου, που επιγράφονται και είναι γνωστές με την ονομασία “Ο Αμνός του Θεού”, είναι παρόμοιες με τις παραστάσεις του πρώτου τύπου. Εμφανίζουν και αυτές τον Χριστό με έναν συμβολικό αμνόν στους ώμους Του, αλλά και με επιπλέον έναν μεγάλο Σταυρό, τον Σταυρό του Μαρτυρίου Του, στην πλάτη Του. Οι απεικονίσεις αυτού του τύπου αποδίδουν εικαστικώς τη γνωστή φανέρωση κι υπόδειξη απ' τον Ιωάννη τον Πρόδρομο του Ιησού Χριστού κατά τη βάπτισή Του με την ομολογία “ Ίδε ο αμνός του Θεού αίρων την αμαρτία του κόσμου.” (Ιωάνν. Α', 29).

    Παρατήρηση. Η μεγάλη ομοιότητα που έχουν μεταξύ τους οι εικόνες των εδώ παρουσιαζόμενων δύο εικονιστικών τύπων, δηλαδή των ονομαζόμενων κι επιγραφόμενων “Ο Καλός Ποιμήν“ και “Ίδε ο Αμνός του Θεού“, δυσκολεύουν μερικές φορές τους αγιογράφους τους, αλλά και τους πιστούς, να τις ξεχωρίσουν και να τις ονοματίσουν αναλόγως. Το λάθος τους αυτό βεβαίως είναι τυπικό και όχι ουσιαστικό, καθότι ο Ιησούς Χριστός είναι μεταφορικώς και “Ο Καλός Ποιμήν” και “Ο Αμνός του Θεού”.

    Σημείωση. Το παρόν κείμενο συνοδεύεται από ευάριθμες συμβολικές εικόνες τού Χριστού που τον παρουσιάζουν είτε ως “Καλόν Ποιμένα”, είτε ως “Αμνόν του Θεού”.

Τρεις Εικόνες τής Παναγίας και η θεματική τους αντιστοιχία με τροπάρια τού Ακαθίστου Ύμνου.

 

    Η Ανατολική Ορθόδοξη Εκκλησία γνωστοποιεί και κοινοποιεί στους Χριστιανούς τις υψηλές θεολογικές αλήθειες της με πολλούς τρόπους και με ανάλογά τους μέσα. Τέτοιοι τρόποι και μέσα είναι, τα γραπτά κείμενα και οι διδαχές των ιερών πατέρων και συγγραφέων της, το γραπτό και προφορικό κήρυγμα των εμπνευσμένων κληρικών και θεολόγων, η ιερή εικονογραφία των θεόπνευστων αγιογράφων και η υμνολογία των υψηλόπνοων υμνογράφων και υμνολόγων της.

Η κοινοποίηση και γνωστοποίηση καθεμιάς  απ' τις  υπόψη αλήθειες της Εκκλησίας μας γίνεται με έναν ή με περισσότερους απ' τους προαναφερόμενους τρόπους και μέσα. Έτσι βλέπουμε πολλάκις μία θεολογική αλήθεια και παραγματικότητα να κοινοποιείται με ιερές εικόνες και παραλλήλως με ομοθεματικά τους τροπάρια, όπως συμβαίνει με τις εδώ παρουσιαζόμενες τρεις ιερές εικόνες τής Παναγίας και τα ισάριθμα ομοθεματικά τους τροπάρια του Ακαθίστου Ύμνου:

Εικόνα 1 και Ωδή α' Ακαθίστου Ύμνου.[...Χαίρε ηδύπνοον, κρίνον Δέσποινα}.

Τροπάριον. Ήχος δ'.

Αγνείας θησαύρισμα, χαίρε δι’ ης εκ του πτώματος, ημών εξανέστημεν, χαίρε ηδύπνοον, κρίνον Δέσποινα, πιστούς ευωδιάζον , θυμίαμα εύοσμον, μύρον πολύτιμον.

Παράφραση Τροπαρίου.

Χαίρε Συ, που είσαι ο ακένωτος θησαυρός της αγνείας, Συ, που μας σήκωσες από τη δεινή πτώση μας στην αμαρτία. Χαίρε, Δέσποινα, που είσαι το ευωδιαστό κρίνο που μυρίζεις τους πιστούς· το εύοσμο θυμίαμα και το μύρο το πολύτιμο.)

Εικόνα 2 και Ωδή δ' Ακαθίστου Ύμνου.{Χαίρε κλίμαξ γήθεν, πάντας ανυψώσασα χάριτι}.

Τροπάριον

«Ιλαστήριον του κόσμου, χαίρε, άχραντε Δέσποινα,·χαίρε κλίμαξ γήθεν, πάντας ανυψώσασα χάριτι, χαίρε η γέφυρα όντως η μετάγουσα, εκ θανάτου πάντας προς ζωήν τους υμνούντάς σε».

Παράφραση Τροπαρίου.

Χαίρε, άχραντε Δέσποινα, που είσαι το ιλαστήριο του κόσμου, χαίρε κλίμακα που με τη χάρη σου ανύψωσες όλους από τη γη στον ουρανό, χαίρε η γέφυρα που πραγματικά μεταφέρεις από το θάνατο στη ζωή όλους που με κατάνυξη και ευλάβεια σε ανυμνούν.)

Εικόνα 3 και Ωδή η' Ακαθίστου Ύμνου. {Γάλακτι εξέθρεψας τον Κύριον}.

Τροπάριον.

«Νηδύϊ τον Λόγον υπεδέξω, τον πάντα βαστάζοντα εβάσταξας, γάλακτι εξέθρεψας, νεύματι τον τρέφοντα, την οικουμένην άπασαν. Αγνή, ω ψάλλομεν τον Κύριον υμνείτε τα έργα, και υπερυψούτε, εις πάντας τους αιώνας».

Παράφραση Τροπαρίου.

Στη μήτρα σου, Αγνή, υποδέχτηκες αυτόν που βαστάζει τα πάντα. Έθρεψες με το γάλα σου αυτόν που με ένα νεύμα του τρέφει ολόκληρη την οικουμένη, προς τον οποίον ψάλλουμε·«Τον Κύριον υμνείτε τα έργα του και υπερυψούτε εις πάντας τους αιώνας".

Σημείωση. Η παράφραση των Τροπαρίων στη νεοελληνική γλώσσα ελήφθη απ' το διαδίκτυο.

Παρουσίαση: Γιώργος Τ. Αλεξίου.

Περί των δύο Ψυχοσάββατων και της αντίστοιχής τους ακόλουθης Κυριακής.

     

    Η Κυριακή είναι η πρώτη και η σημαντικότερη ημέρα τής Εβδομάδας, διότι, όπως δηλώνει και η ονομασία της, είναι αφιερωμένη στον Κύριό μας Ιησού Χριστό. Κατά την Κυριακή εορτάζεται η ένδοξη Ανάστασή Του και ως εκ τούτου η ημέρα αυτή έχει πνευματικό περιεχόμενο αναστάσιμο και χαρακτήρα θριαμβικόν και χαρμόσυνον.

    Τελευταία ημέρα τής Εβδομάδας είναι το Σάββατο, που είναι αφιερωμένο από την Αγία Εκκλησία μας στις ψυχές των κεκοιμημένων αδελφών μας Χριστιανών. “Εν αυτώ μνείαν και δεήσεις ποιούμεθα υπέρ των ψυχών τών τεθνεώτων”.

    Τα δύο απ' τα Σάββατα των 52 εβδομάδων τού έτους, το προ τής Κυριακής τής Απόκρεω και το προ τής Πεντηκοστής, έχουν για την Ορθόδοξη Εκκλησία ιδιαίτερη σημασία. Είναι αφιερωμένα εξαιρετικά στη μνήμη των απανταχού τής Οικουμένης κεκοιμημένων Χριστιανών και ονομάζονται Ψυχοσάββατα. Κατά τα εν λόγω δύο ψυχοσάββατα τελούνται από τους ιερείς στους ναού μας ειδικές νεκρώσιμες Ακολουθίες με πένθιμο περιεχόμενο και λυπητερό χαρακτήρα.

    

    Τελευταίως, σε πολλά μικρά χωριά της Πατρίδας μας δυστυχώς δεν υπηρετούν ιερείς για να τελέσουν τις προαναφερόμενες νεκρώσιμες Ακολουθίες τού Ψυχοσάββατου κατά τις κανονικές, τις ανάλογές τους ημέρες και γι΄αυτό, εξ ανάγκης και κατ' οικονομίαν τελούνται αυτές οι Ακολουθίες από ιερείς τής γύρω περιοχής κατά την επόμενή τους Κυριακή. Αυτό το αναγκαστικό γεγονός αποτελεί οπωσδήποτε τυπική παρέκλιση, αλλά και ουσιαστική αναντιστοιχία και δυσαρμονία μεταξύ του περιεχομένου και του χαρακτήρα τής νεκρώσιμης και πένθιμης ιερής Ακολουθίας του Ψυχοσάββατου και του πνευματικού περιεχομένου τής αναστάσιμης και χαρμόσυνης ημέρας τής Κυριακής, κατά την οποία αυτή εξ ανάγκης τελείται.

    Ακολούθως παρατίθεται το Συναξάριον απ' τις νεκρώσιμες Ακολουθίες των δύο Ψυχοσάββατων, στο οποίο φαίνεται η προαναφερόμενη αναντιστοιχία.

Συναξάριον: Tή αυτή ημέρα,{δηλαδή, το Σάββατο και όχι την Κυριακή}, μνείαν πάντων τών απ' αιώνος κοιμηθέντων ευσεβώς, επ' ελπίδι αναστάσεως ζωής αιωνίου, οι θειότατοι Πατέρες εθέσπισαν.

Η δυστυχία των νεκρών ανθρώπων και ο πόνος των συγγενών τους. Δύο σχετικά δημοτικά ποιήματα.

 Δημοτικά ποιήματα από τον Γέρμα Καστοριάς. Συλλογή Ζήση Δ. Παναγιώτου.

1) Αρραβωνιασμένος στον τάφο.

Παράγγειλ’ η αγάπη μου να πάω να με φιλέψει,

την εβδομάδα μια φορά, το μήνα τρεις και πέντε.

Ήμουν μικρός κι ανήλικος, δύσκολα περπατούσα,

άκουσα πεύκα να βροντούν, μνημόρια να βογγάνε.

• Τι έχεις μνημόρι και βογγάς, τι έχεις κι αναστενάζεις;

• Ξένε κι αν με ρώτησες θα σου τα ’μολογήσω.

Έναν καιρό ήμουνα νιος, ήμουνα παλικάρι.

Ανάθεμα στον αρχηγό, σ’ αυτόν τον καπετάνιο,

που βάσταξε τον πόλεμο σε τούτο το λημέρι,

σκοτώθηκαν τρεις αρχηγοί και δέκα παλικάρια,

σκοτώθηκα κι ο έρημος που ήμουν μνηστευμένος.

Ανάθεμα στον αρχηγό, να κλαίει η ψυχή του.

2) Δυστυχισμένη γυναίκα.

Ποια (: όποια) έχασε τον άντρα της, έχασε την τιμή της,

ποια έχασε τον αδερφό, έχασε το ξεχείλιο

και ποια ’χασε μικρό παιδί, έχασε την καρδιά της.

Εγώ ’χασα τον αδερφό κι έχασα το ξεχείλιο,

έχασα το παιδάκι μου, έχασα την καρδιά μου,

έχασα και τον άντρα μου κι έχασα την τιμή μου.

Τετάρτη 6 Μαρτίου 2024. + Μνήμη τής ευρέσεως του Τιμίου Σταυρού υπό της μακαρίας Ελένης.

 {Εορτάζει ο ενοριακός ναός τής Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού Κορομηλιάς Καστοριάς}.

1) Τη αυτή ημέρᾳ (6η Μαρτίου), Μνήμη της ευρέσεως του τιμίου Σταυρού, υπὸ της μακαρίας Ελένης.

Στίχοι.

Δίδωσιν ημίν Ελένη ταύτην χάριν,

Βλέπειν το σώσαν εκ φθοράς ημάς ξύλον.

2) Τη αυτή ημέρᾳ, Μνήμη της ευρέσεως των τιμίων ήλων.

Στίχοι.

Φανέντες ήλοι Βασιλεί, του μεν κράνους,

Άγαλμα κείνται, του χαλινού δε κράτος.

Τροπάριον. Ήχος β΄.

Πόθῳ, και αγάπῃ του Χριστού, κατεπειγομένη η Μήτηρ, του γλυκυτάτου βλαστού (: η αγία Ελένη), σπεύδουσα αφίκετο εν τη αγίᾳ Σιών, εις τον τόπον τον άγιον, εν ώ εσταυρώθῃ, θέλων ο Σωτήρ ημών, δια το σώσαι ημάς, ένθα, τον Σταυρόν αραμένη, χαίρουσα εκραύγαζε· Δόξα, τώ δωρησαμένῳ μοι όν ήλπιζον.

Σημείωση.

Βλέπε για τον εορτάζοντα ενοριακόν ιερόν ναόν της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού Κορομηλιάς Καστοριάς και για τον εις αυτόν φυλασσόμενον αργυρόν θαυματουργόν Σταυρόν:

https://fos-kastoria.blogspot.com/2013/09/14-2013.html

Το μέγιστο αμάρτημα τού Ασώτου Υιού τής ομώνυμης ευαγγελικής Παραβολής ήταν η πορνεία.

“... ο υιός σου ούτος, ο καταφαγών σου τον βίον μετά πορνών” {Λουκ. ιε΄, 30}.

Γράφει ο Γιώργος Τ. Αλεξίου.

    Ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός δίδαξε και διδάσκει εσαεί με την πασίγνωστη υπέροχη παραβολή τού Ασώτου Υιού, που αποτελεί το ευαγγελικό Ανάγνωσμα τής Β΄ Κυριακής τού Τριωδίου, {Λουκ. ιε΄, 11 - 24}, ότι η ειλικρινής μετάνοιά μας για τα τυχόν μικρά και μεγάλα αμαρτήματά μας έχει τεράστια σπουδαιότητα και αξία, διότι μ' αυτήν - χάρις σ' αυτήν επιτυγχάνεται η συγχώρεσή τους από τον πανάγαθο Θεό μας.

Με την ίδια Παραβολή Του ο Κύριος μάς πληροφορεί επίσης και μας επισημαίνει, ότι τον αναφερόμενο Άσωτο Υιό τον είχε συντρίψει το αμάρτημα τής πορνείας και ότι τον έσωσε απ' τον ηθικό κατήφορο που είχε πάρει η ανάλογη μετάνοια του και το απέραντο έλεος του Πανάγαθου Θεού.

Το μέγεθος τού θανάσιμου αμαρτήματος τής πορνείας που δηλώνεται στην προαναφερόμενη Παραβολή του Ασώτου Υιού παρουσιάζεται διεξοδικά και από τον Απόστολο Παύλο στην Α' Επιστολή του προς Κορινθίους. Η ανάλογη περικοπή τού καταπληκτικού κειμένου τής υπόψη Επιστολής, που αποτελεί το Αποστολικό Ανάγνωσμα της ίδιας Β΄ Κυριακής του Τριωδίου, έχει σε νεοελληνική παράφραση ως εξής:

    “Όλα μου επιτρέπεται να τα κάμω, όπως π.χ. να τρώγω και να πίνω χωρίς διακρίσεις, αλλά δεν είναι συμφέρον να τα πράττω όλα. Όλα μου επιτρέπονται, αλλ' εγώ δεν θα εξουσιασθώ και δεν θα υποδουλωθώ εις τίποτε.

Τα φαγητά είναι διά την κοιλίαν και η κοιλία διά τα φαγητά. Ο δε Θεός θα καταργήσει και αυτά και εκείνην εις την μέλλουσαν ανάστασιν των σωμάτων. Δεν είναι η τροφή, που μας κάνει αμαρτωλούς ενώπιον του Θεού. Αυτό όμως δεν ισχύει προκειμένου περί της ηθικής καθαρότητος, διότι το σώμα δεν έχει γίνει διά την πορνείαν και τας σαρκικάς επιθυμίας, αλλά διά τον Κύριον, που είναι η κεφαλή τού πνευματικού σώματος τής Εκκλησίας·και ο Κύριος είναι διά το σώμα, διά να κατοικεί εις αυτό και να το αγιάζει.

Αφού δε ο Θεός και τον Κύριον ανέστησεν εκ νεκρών, και ημάς όλους, που αποθνήσκομεν και το σώμα μας διαλύεται, θα μας αναστήσει εκ νεκρών με την παντοδυναμίαν Του.

Δεν γνωρίζετε ότι τα σώματά σας είναι μέλη του Χριστού, (ο οποίος είναι η κεφαλή τού σώματος της Εκκλησίας); Να αποτραβήξω, λοιπόν, και να πάρω τα μέλη του Χριστού και να τα κάνω μέλη πόρνης; Μη γένοιτο.

Ή δεν γνωρίζετε, ότι εκείνος ο οποίος προσκολλάται και ενώνεται με την πόρνην είναι ένα σώμα με αυτήν; Διότι αυτό λέγει η Γραφή,·“θα γίνουν, λέγει, οι δύο, άνδρας και γυναίκα, μία σάρκα, εν σώμα”.

    Εκείνος όμως που προσκολλάται και ενώνεται με τον Κύριον, γίνεται κατά μυστηριώδη τρόπον ένα πνεύμα με αυτόν, γεμίζει ολόκληρος και αγιάζεται από αυτόν.

Αποφεύγετε πάντοτε με όλην σας την δύναμιν τον μολυσμόν της πορνείας. Κάθε άλλο αμάρτημα, που ήθελε πράξει ο άνθρωπος, είναι αμάρτημα που διαπράττεται έξω από το σώμα και δεν το βλάπτει αμέσως και κατ' ευθείαν τόσον πολύ. Ενώ εκείνος που πορνεύει, αμαρτάνει εναντίον αυτού τούτου του σώματος, το οποίον και μολύνει και βλάπτει κατά τρόπον άμεσον και ταχύν.

Ή δεν γνωρίζετε ότι το σώμα σας είναι ναός του Αγίου Πνεύματος, που κατοικεί μέσα σας, και το έχετε λάβει από τον Θεόν και άρα δεν ανήκετε στον εαυτόν σας;

Διότι έχετε εξαγορασθεί με πολύτιμον τίμημα, δηλαδή με το ανεκτίμητον αίμα τού Χριστού. Αποφεύγετε, λοιπόν, κάθε σαρκικήν εκτροπήν, που μολύνει το σώμα, και δοξάσατε τον Θεόν με όλην σας την προσωπικότητα, με το σώμα σας και με το πνεύμα σας, τα οποία είναι του Θεού”.

{Σημ. Η παράφραση ελήφθη από Ιστότοπο τής Ιεράς Μητροπόλεως Γουμενίσσης, Αξιουπόλεως και Πολυκάστρου}.

Τροπάριον Κανόνος του Τριωδίου. Ωδή ζ'.

Τά Χερουβίμ μιμούμενοι ταίς ηδοναίς τού σώματος, υπέκυψα παναθλίως,

καί εδουλώθην όλως, τοίς τών παθών εφευρεταίς,

καί ξένος εγενόμην, από σού φιλάνθρωπε,

νύν δέ κράζω, τήν τού, Ασώτου φωνήν

Ημάρτηκα Χριστέ, μή με υπερίδης, ως μόνος ελεήμων.